Ouder worden met de oorlog

Veel ouderen hebben de Tweede Wereldoorlog als baby, kind of (jong)volwassene meegemaakt. Mogelijk zijn zij getuige geweest van bombardementen, hebben zij de Hongerwinter overleefd, een vader of moeder weggevoerd zien worden, of hebben zij gevangen gezeten in een Japans interneringskamp in Zuidoost-Azië.

Het verleden wordt voor veel mensen steeds belangrijker naarmate ze ouder worden. Ze hebben meer tijd en gaan de balans opmaken van hun leven. Herinneringen aan hun jeugd, aan vormende ervaringen, komen bovendrijven. Voor mensen die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt is dit vaak een belangrijke periode geweest die in de laatste fase van hun leven weer meer aandacht opeist. Het is van belang om bij de zorg aan ouderen alert te zijn op de rol die de oorlog mogelijk nog speelt, zodat verzorgers bewust zijn van de mogelijkheid dat bepaald gedrag kan samenhangen met de oorlogservaringen uit het verleden.

Corona en oorlogservaringen

De coronacrisis doet sommigen denken aan de Tweede Wereldoorlog. Dit is begrijpelijk, want sinds de oorlog zijn onze vrijheden niet eerder zo sterk ingeperkt. Er zijn natuurlijk ook verschillen met de oorlogsjaren. De situatie is wat betreft zwaarte niet te vergelijken met wat velen in de oorlog hebben meegemaakt. Een vergelijking tussen heden en verleden is daarom niet één op één te trekken. Wel is duidelijk dat sommige situaties spanning oproepen waardoor mensen aan de oorlog denken. Soms komen herinneringen aan traumatische ervaringen naar boven. Dit kan ook gelden voor veteranen of mensen die gevlucht zijn uit oorlogsgebied. In de folder zijn adviezen gebundeld over communicatie met ouderen tijdens de coronacrisis. Lees meer op onze themapagina Ouder worden met de oorlog.

Deze publicaties zijn mogelijk gemaakt door financiering van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.